دستکش لاتکس از انتقال این بیماری پیشگیری نمی کند

دستکش های جراحی به عنوان یک مانع فیزیکی بین دست های جراح و بیمار عمل می کنند که به جلوگیری از آلودگی و انتقال بیماری کمک می کند.

دستکش ها ممکن است در طی یک عمل جراحی آسیب ببینند و به طور بالقوه به جراح و بیمار آسیب برسانند.

در بیشتر موارد، سوراخ شدن دستکش وینیل  توسط پوشنده مورد توجه قرار نمی گیرد. توانایی تشخیص سوراخ شدن دستکش به جراح کمک می کند تا تشخیص دهد که چه زمانی تعویض دستکش ضروری است.

سوراخ کردن می تواند به طور قابل توجهی خطر عفونت محل جراحی را افزایش دهد و جراح را در معرض بیماری های منتقله از طریق خون، مانند HIV، هپاتیت C و هپاتیت B قرار دهد.
سوراخ شدن دستکش معمولاً در طول عمل جراحی رخ می دهد. روش های جراحی ارتوپدی بالاترین میزان سوراخ شدن دستکش پودری حریر را در مقایسه با سایر انواع جراحی دارند.

در جراحی ارتوپدی، استفاده از تجهیزات نیرو، دست زدن به استخوان‌های تیز و کار در سوراخ‌های عمیق، همگی در خطر سوراخ شدن دستکش نقش دارند.

گزارش های مختلف حاکی از آن است که علل سوراخ شدن دستکش یکبار مصرف لاتکس  عبارتند از سایش عمومی پس از یک دوره زمانی معین استفاده، تسلط دست و، همانطور که قبلاً ذکر شد، تأثیر برخی از روش های جراحی.
یکی از راه‌های مبارزه با سوراخ شدن دستکش، استفاده از «دستکش دوتایی» است که به موجب آن، پوشنده حداقل دو جفت دستکش می‌پوشد.

یک مطالعه میزان سوراخ شدن دستکش جراحی پودری  نشان داد که میزان کل سوراخ شدن بین مجموعه دستکش های تک و دوتایی به ترتیب 15.2% و 14.4% است.

نشان داده شد که دستکش دوتایی 141 سوراخ از 512 مجموعه دستکش ایجاد کرد، به طوری که تعداد دستکش های داخلی سوراخ شده در نتیجه سوراخ شدن از بیرون به دستکش داخلی 1.17٪ بود.

بنابراین، حتی اگر دستکش های بیرونی سوراخ شده بودند، دستکش دوگانه 98.83٪ محافظت می کرد. مطالعه دیگری گزارش داد که استفاده از دستکش دوتایی برای جراحی منجر به میزان سوراخ شدن دستکش داخلی 3.7٪ می شود.